Nalewka sosnowa ma wiele zastosowań. Warto więc ją trzymać w domowej apteczce w pogotowiu. Pomocna jest w nieżytach dróg oddechowych, bólach gardła, zapaleniu oskrzeli, jamy ustnej i przewlekłym kaszlu. Ze względu na właściwości antyseptyczne i moczopędne nalewkę sosnową pijemy też przy stanach zapalnych dróg moczowych, pęcherzyka żółciowego, zaburzeniach przemiany materii.Mówi się też o jej antydepresyjnym działaniu!
Anegdota związana z sosnówką Bieszczadzkich Smaków:
Kilka lat temu w Smolniku pojawiła się grupka sympatycznych turystek, które to wybierały sobie nalewki, słuchając o ich właściwościach zdrowotnych nie pomijając tych „rozweselających”. Podczas opowieści o Sosnówce jedna z Pań zadała rzeczowe pytanie;
- czy aby prawdą jest, że sosnówka ma zastosowanie przy stanach depresyjnych?
- potwierdziłem, że tak
- Pani drąży temat: a jaką dawkę stosować?
- jest to zależne od danej osoby, jej stanu, wieku itp.
- Pani drąży dalej: a jak mam dużą depresję?
- mówię więc, że należałoby zakupić co najmniej buteleczkę litrową
Pani dokonała zakupy zaordynowanej pojemności i razem z koleżankami wyruszyły na podbój Bieszczadów. Myślałem, że to koniec historii aż tu po dwóch albo trzech tygodniach przychodzi e-mail:
Szanowny Panie Bogdanie!
Nie bardzo wierzyłam w Pana opowieści o „Sosnówce” jak i pozostałych nalewkach! Po powrocie jednak postanowiłam sprawdzić zalecenia Pana w praktyce!
I co? Zdarzył się „cud”. Z każdym dniem mój „stary” coraz bardziej mi się podoba! Czy to zbawienny wpływ „sosnówki” czy też nie ale niech ten błogi stan trwa jak najdłużej!
Wdzięczna klientka
Nic dodać nic ująć!
Troszeczkę wiadomości zaczerpnietych z ogółnie dostępnych stron internetowych opisujących właściwości sosny:
Drzewo o liściach (igliwiu) zimotrwałych, zawierające we wszystkich organach przewody żywicowe; szpilki po 2 na skróconych pędach (trwałość szpilki - ok. 3 lata); kwiaty męskie otoczone u nasady łuskowatymi liśćmi stanowiącymi zaczątek okwiatu, składają się z osi oraz licznych płaskich pręcików osadzonych na niej spiralnie; każdy pręcik z 2 pylnikami; ziarnka pyłku żółte z 2 pęcherzykami powietrznymi ułatwiającymi wznoszenie się w powietrze (sosna to roślina wiatropylna); kwiaty żeńskie pojawiają się później aniżeli kwiaty męskie, osadzone są spiralnie na osi szyszki (kwiatostanu); kwiat żeński składa się z łuski wspierającej i łuski nasiennej zrosłych ze sobą nasadami; łuska nasienna z 2 zalążkami odwróconymi, przyrośniętymi całkowicie do jej powierzchni górnej. Zdrewniałe łuski nasienne, przylegając do siebie zamykają wnętrze szyszki, przez co chronią młode nasiona; później, po dojrzeniu nasion, odchylają się na zewnątrz, albo odrywają się od osi szyszki - co umożliwia ich rozsiewanie (sosna jest rośliną wiatrosiewną). Nasiona błoniaste oskrzydlone; zarodek z wieloma liścieniami (5-18). Sosna dorasta do 35 m wys.; korona stożkowata, później - parasolowata; korowina w górnej części pnia czerwonożółta, łuszcząca się cienkimi płatami, w dole szara, spękana; szpilki sztywne, ostre, młode - jasnozielone, stare - ciemnozielone. Sosna rośnie na różnych glebach (piaski, bielice, brunatne, torfowe), a nawet na skałach. Wykształca mocny, palowy korzeń.
Surowiec
Surowcem jest liść oraz młode gałązki (pędy) z pączkami i igliwiem - Folium, Summitates (Frondes, Turiones) seu Gammae Pini (PP I,II,III, IV i V). Gałązki pozyskujemy od lutego do I połowy kwietnia, rozkładamy cienką warstwą l suszymy w temp. do 40o C, po czym mielimy i przesypujemy do szczelnego słoja.
Jedynie pączki sosny można kupić w aptekach i w sklepach zielarskich.
Oczywiście wyżej wymienione surowce mogą pochodzić z innych gatunków sosny, np. sosny smołowej - Pinus rigida, z sosny Banka - Pinus Banksiana, z sosny czarnej - Pinus nigra, a nawet z innych drzew iglastych; modrzewia - Larix (zarówno europejskiego jak i polskiego; igliwie obrywamy w czerwcu łącznie z cienkimi gałązkami na których się znajdują), ze świerka - Picae (surowiec pozyskujemy od stycznia do I połowy kwietnia) i z jodły - Abies (zbieramy zimą i na przedwiośniu). Wszystkie te drzewa mają podobny skład chemiczny i podobne właściwości lecznicze.
Skład chemiczny
Szpilki, pączki i gałązki sosen, modrzewi, jodły i świerku zawierają olejek eteryczny - do 1% (składniki: kamfen, pinen, limonen, fenchen, dipenten, octan borneolu), żywicę, glikozydy (piceinę, piceid, koniferyna, pinipikreinę), flawonole (pinobanksynę, taksyfolinę), witaminy (np. wit. C w ilości 150-250 mg/100 g), kwasy żywicowe, sole, aldehydy, gwajakol, pirokatechol, naftalen, garbniki, barwniki i in.
Działanie
Przetwory z wymienionych drzew iglastych działają przeciwkaszlowo, wykrztuśnie, napotnie, przeciwgorączkowo, moczopędnie, odkażająco, przeciwzapalnie, uspokajająco, lekko nasennie, wzmacniająco i silnie żółciopędnie.
Wskazania:
stany zapalne i zakażeniowe układu oddechowego, kaszel, choroby zakaźne, przeziębienie, pyłkowica, gorączka, skąpomocz, stany zapalne i zakażeniowe układu moczowego i trawiennego, biegunka, niestrawność, bóle brzucha i gardła, bezsenność, wyczerpanie nerwowe, osłabienie, choroby wątroby, kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego, kamica moczowa, reumatyzm, zaburzenia trawienia, zastoje żółci. Pomocniczej schorzenia skórne, stany ozdrowieńcze. Wyciągi z drzew iglastych są dobrym i tanim źródłem wit. C i P.
Autor: dr Henryk Różański
